Kolaydı önceden gitmek, çok da bağlantım yokdu hani beni tutan. Önce küçük bir kedi girdi hayatıma, her akşam bekledi beni evde. Öğrenci eviydi benimkisi. Sadece kıyafetlerim ve kitaplarım vardı. Sonra bir yatak aldım, sinir oldum kendime ama bir de çamaşır makinası geliverdi evime. Sonra bir yeğenim, her geçen gün bağlandım kaldım. Artık bir sırt çantası yoktu. Bir de sevgili yaptım kendime. Ne olacak bana sen gidersen diyen. Yetmedi üstüne evlendim. Peşinden bir anne ve baba geldi. benimkileri yıllarca sallasamda yenileri giriverdi hayatıma. Zordu artık gitmek, ardında bırakacak bu kadar şey varken her geçen gün zorlaşıverdi. Bir gün baktım ki yalnız yaşayamayan o kadınlardan olmuşum. Şimdi korkutuyor beni yalnızlık. Bu gün yemeğimi yerken farkettim, paylaşacak kimsen yoksa yemek yemek bile zevkli gelmiyor. Ne zaman dönüştüm bu yabancı kadına ben.
Kocaman bir evde bir sürü eşyam var benim, hala bir kedim ve bağlantılarım. Yalnızlıktan korkar olmuşum, yalnız uyumaktan korkan bu sümsük kadın kim.
